Abstrakt

Tekst poświęcony jest sposobom prezentacji osoby, twórczości i środowiska Henryka Tomaszewskiego (1919–2001) w Muzeum Teatru we Wrocławiu, jednego z oddziałów Muzeum Miejskiego Wrocławia. Naczelną zasadą organizującą Muzeum Teatru jest spersonalizowanie ekspozycji, czyli prezentowanie dziejów historii przez pryzmat konkretnych ludzi i ich osiągnięć. Wystawa poświęcona patronowi została zaprojektowana przez jego wieloletniego partnera Stefana Kaysera (1949–2011). Zaaranżowano też atelier Stefana Arczyńskiego (1916–2022), „etatowego” fotografa Wrocławskiego Teatru Pantomimy, a zarazem bliskiego przyjaciela Henryka Tomaszewskiego oraz utworzono gabinet prof. Janusza Deglera, w którym mieści się księgozbiór wrocławskiego witkacologa i teatrologa. Listę muzealnych person zamyka dr Mirosław Oczkoś, reżyser, aktor i specjalista w zakresie wizerunku, dykcji i artykulacji. Muzealne eksponaty mają – w założeniu – zbliżyć do siebie dwa różne kręgi odbiorców: ekspertów i widzów. Dla wielu zwiedzających będzie to pierwsze spotkanie z artystą, który stworzył teatr uznany za jedno z najwybitniejszych zjawisk światowej kultury XX w. i stanowił inspirację dla wielu twórców na świecie, także z innych dziedzin sztuki.

Dla innych, z kolei, będzie to początek poważniejszej znajomości; początek drogi ku lepszemu poznaniu tego fenomenu. Bruder nieco przewrotnie zabiega o to, by wzbudzić u zwiedzających refleksję, jak niewiele, w gruncie rzeczy, zostaje po teatrze autorskim. Interaktywne elementy wystawy zostały skrzyżowane ze „spersonalizowanym” charakterem ekspozycji i wątków tematycznych. Powstaje pytanie, czy tak skonstruowany projekt muzealny przybliży widza do istoty WTP i spełni przy tym fundamentalne zadanie – archiwizowania, opracowania i udostępniania materiałów źródłowych. Ograniczenia objętości niniejszego tekstu nie pozwalają na analizę stanu badań i szersze przedstawienie problematyki na tle porównawczym.