https://doi.org/10.69500/m.5
W artykule podzielonym na kilka części zostało wytypowanych kilka dominujących przez cały XX w. i początek XXI w. strategii tworzenia i organizacji muzeów kina. Tekst koncentruje się na praktyce wystawienniczej, a przede wszystkim na ekspozycjach stałych i śledzi kluczowe dla muzealnictwa filmowego problemy definicyjne i nieoczywistość wystawienniczych celów. Próbuje odpowiedzieć na pytania: Co w muzeach kina powinno być artefaktem wystawienniczym? oraz Jak w doświadczenie odbiorcze zwiedzającego powinien być wkomponowany sam film? Autor swój wywód rozpoczyna od refleksji Bolesława Matuszewskiego, opisuje początki archiwistyki filmowej, śledzi pierwsze wystawy techniki kinematograficznej, a potem szerzej przedstawia praktyki muzealne Henriego Langlois i jego Cinémathèque Française.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
Język Polski
English